ELKE DINSDAG EEN OUD BLOG: nr. 52

Ik kwam bij het zoeken naar een oud blog dit voor mijn gevoel politieke schilderij tegen, leek me wel toepasselijk in deze verkiezingstijd. Hij is van 29 oktober 2010 en heet:

POLITIEKE LEEGTE

Allerlei associaties riep dit schilderij op dat ik ergens in een étalage in de Jordaan zag staan.

Ik kon ze delen met een mevrouw die ook bleef staan kijken, we fantaseerden er lustig op los. Ik hou wel van dat soort korte ontmoetingen, sterker nog, het is voor mij als de mayonaise op de frites.

De eerste impressie was toch wel die van een politieke meeting. Voor mij symboliseert het de waan van de dag, zoals die voorbij gaat en futiel blijkt als een afgevallen blad. Terwijl de eeuwige stilte altijd zal blijven, vóór, tijdens en ná het schreeuwen.

Ik wilde er een foto van maken, maar wel een die ook mijn stempel een beetje zou dragen. Vandaar de gespiegelde weglopende benen, dat vond ik nog toepasselijk ook.

Toevallig heb ik de workshopleider fotografie vorige week gevraagd hoe het zat met beeldrecht. Hij zei dat je kunst van anderen wel mag gebruiken als je het in het kader zet van eigen commentaar, op wat voor manier dan ook. Als ik het goed heb begrepen.

Die benen zijn dus mijn beeldcommentaar op het schilderij.

groetjes

rené

PS1: ik weet niet de naam van de schilder, anders had ik die wel vermeld.

PS2: Ik ben zo dicht mogelijk tegen het raam gaan staan: het donkere ongespiegelde gedeelte ben ik dus met mijn zwarte jas gespiegeld, de benen kwamen voorbij in het stukje dat ik open gelaten had. De eerste twee pogingen mislukten, dit was de derde voorbijganger.