ELKE DINSDAG EEN OUD BLOG: nr. 50
Als oud blog foto’s van een zangfestijn waar ik aan meedeed. Het was in de van Gend hallen op Wittenburg, en die hallen worden nu verbouwd. Het hele gebeuren vond ik het leukst vanwege de foto’s die ik er kon maken, want die hal zag er prachtig uit vanwege fantastische graffiti. Het blog was van 6 juni 2015 en heette:
RESONANCE: MERLIJN TWAALFHOVEN
In de Van Gendt-hallen in Amsterdam, Oostenburg, organiseert componist Merlijn Twaalfhoven een klankgebeuren op basis van improvisatie. Ik doe daar aan mee, vanaf vanochtend 11.00 u. af zijn we bezig met kleine improvisatie-stukjes te maken. Ik heb er veel moeite mee, ben meer van het eindeloos repeteren. Zo kon ik ook aan het Requiem van Mozart meedoen: daar had ik twee maanden op kunnen zwoegen.
Ik zit nu in de pauze, om 19.00 u. beginnen de voorstellingen, een doorlopend gebeuren geloof ik want het deel waar ik in zit hoeft pas om 20.30 u. te beginnen. Het is erg chaotisch, kan me niet voorstellen dat het een goede voorstelling wordt, maar ik sprak iemand van mijn vorige werk, Karin, die al voor de vijfde keer meedoet en zei dat het dan ‘s-avonds allemaal wonderwel goed gaat. Ik was wel kapot om 17.00 u., maar was zo benieuwd naar de foto’s dat ik toch al een blog wilde maken, de ambiance is geweldig: oude hallen met ernaast een hal die omgebouwd is tot café maar met behoud van alle oude ingrediënten, echt ontzettend sfeervol. Over dat café en het hele terrein maak ik nog een apart blog, nu moet ik eten.
Toen ik om 20.15 u. terug was swingde de vroege shift de pan uit. Maar gaandeweg dat de tweede shift het overnam werd het minder swingend. Het geheel werd toen steeds meer gedragen door de solisten.Op een programmabord werd steeds aangegeven welke groep welk ingestudeerd rifje/geluid moest doen, maar steeds vaker werden die opdrachtjes afgewisseld met opdrachten voor die solisten.
Toen wij een bepaald klapthema moesten doen was de leidster niet te vinden, zodat er iemand anders bij moest, maar dat liep natuurlijk daardoor toch in het honderd. De algemene opdrachten, zoals herhaal een noot van de solist, als echo, waren voor mij ook erg onduidelijk, en kennelijk voor meer mensen want er was geen sprake van een echo-effect. Een andere opdracht was dat je de riedeltjes van de solisten moest herhalen, maar niet octaveren. Daar kon je als man dus niet aan meedoen, want de meeste solisten, erg goed overigens, waren vrouwen. En zo waren er meer dingen die niet lekker liepen.
Ik voelde me gaandeweg steeds ongemakkelijker worden en op een gegeven ogenblik had ik het wel gezien en ben ik weggegaan. Ik was niet de enige. Enfin, geen spijt van hoor, ik vond het al met al een hele belevenis. En leuke foto’s kunnen maken, ook dat.
Maar het is voor mij niet voor herhaling vatbaar.
groet
rené
