ELKE DINSDAG EEN OUD BLOG: nr. 27

Geplaatst op door

Zoete herinneringen.

Het blog was van 29 juli 2010 en heette:


PARC MONVEAU: NA 13 JAAR IN HET ECHT

Het was in 1997, zag ik op het affiche dat ik toevallig tegenkwam bij het bekijken van oude ingelijste foto’s. Ik zat in close-hamony groep “Five Steps to Heaven”, het vervolg van de groep de “Four Steps” waarvan de geweldige tenor was overleden.

Onder regie van Marcel Sijm hebben we van de liedjes die we hadden een theatraal programma samengesteld met de titel “Parc Monceau”.  Het was volgens de bedenker een aggenebbisj-park in Parijs, maar met een mooie naam.

Na enig zoeken vond ik ook nog een foto uit die productie. Ik speelde er zingende zaag in, naast het zingen van de hoge baritonpartijen, en had alle requisieten gemaakt: vooral de lantaarn was een kunststuk. Die bestond n.l. uit twee delen, om hem goed te kunnen vervoeren, en kon gewoon in het stopcontact, wat eigenlijk nog heel gevaarlijk was want er werd op het laatst van het stuk aardig over het toneel gerend. Ik herinner me dat de lage bariton, vrij klein van stuk,  de bas van tweemeterdrie achterna zat met een ukelele, waarbij ik een keer zodanig de slappe lach kreeg dat ik niet meer kon zingen.

Nooit ben ik er in het echt geweest, maar toen ik afgelopen juni voor de zoveelste keer in Parijs was en mijn reisgenoot voorstelde om naar een Chinees museum te gaan en daarna naar het aangrenzende Parc Monceau, vond ik dat meteen een geweldig idee.

Het bleek een goed onderhouden, semi-antiek, groot park te zijn, een van de grootste die ik ooit in Parijs zag.

Wat vliegt de tijd.

groetjes

rené

Zomaaar wat picknickers in het park, in juni. Ik vroeg of het mocht, en ik begreep het niet helemaal maar nam het zekere voor het onzekere:

Ons Parc Moceau:

Het echte weer:

IK had nog geen tekst bij de volgende foto gezet maarnu weet ik het: zie het vorige blog dat hier gezet is: 100 jaar padvinderij.

Het had ook inderdaad iets theatraals, al die nep-Romeinse beelden en “ruïnes”:

Delen