ELKE DINSDAG EEN OUD BLOG: nr 11

Ik had geen zin om echt goed te gaan zoeken naar een geschikt oud blog in het kader van het dinsdagse herhaal-project, dus ik dacht: ik zet gewoon het blog neer van precies 10 jaar geleden, 11 mei 2011 dus. Dat is het voordeel van het feit dat ik al zo lang blog, ik kan een decenniumpje terugkijken. Trouwens wel meer dan dat, want ik ben begonnen op 21 december 2005. Misschien dat ik het nog eens red om 2 decennia terug te schakelen. Ik heb natuurlijk wel, zit ik ineens te bedenken, al een blogtentoonstelling gemaakt van 20 jaar uit mijn raam fotograferen, de eerste 2 decennia van deze eeuw, want ik woon hier vanaf 1999. De analoge foto’s heb ik met de camera toen gefotografeerd om ze zo digitaal te maken.

Ik ben trouwens bezig foto’s te verzamelen die ik maakte van de gayparade want er gaat een fotoboek komen van 25 jaar gay-pride. Daar hebben ze een wedstrijd van gemaakt, je kan daar tot 50 eigen foto’s van insturen. Het maffe is dat ik maar liefst ongeveer 20 jaargangen heb gefotografeerd, want ik vond het altijd fantastisch om te doen. Maar gezien mijn allerbelabberdste archiefsysteem is dat een heidense klus. Ik ben er al dagen mee bezig maar ben inmiddels toe aan het pre-digitale gebeuren, de rolletjestijd, dus het einde komt in zicht. Dit keer denk ik dat ik de negatieven scan, ik heb daar ooit een apparaatje voor gekocht bij de Lidl omdat ik de dia’s van mijn vader heb gescand, dan kon ik ze daarna weggooien, 5000 waren er dat.

Dit blog is dus van 11 mei 2011 en heet:

BIZAR TOEVAL

Echt waar: als er iemand op de grond ligt ben ik blij als er al mensen omheen staan want dan mag ik doorlopen van mezelf. Kijken doe ik nooit naar wie er ligt en hoe erg.

Een keer stond er niemand, dus moest ik wel. Iemand lag half op de stoep en half op straat. Ik dacht: als er iemand overheen rijdt is hij zijn been kwijt. Ambulance gebeld, maar de politie kwam eerst, en toen die er was bleek de persoon in kwestie een bekende van hen. Een junk. Hij stond meteen op toen hij een van de agenten iets hoorde zeggen, bijna of er niks aan de hand was geweest. Ambulance afgebeld.

Foto’s maak ik van zoiets al helemaal niet. Toen ik echter maandag in Eindhoven voor de Bijenkorff een persoon zag liggen met mensen er omheen vond ik opeens dat ik dat vast moest leggen. Vraag me niet waarom, ik doe het echt nooit en vind het eigenlijk een beetje minderwaardig. Geen mooie foto, vastleggen en verder niks, 1x knip zonder goed te kijken en doorlopen.

Aan het eind van de middag lag er opeens een scooterrijder op het trottoir, ook 1x knip dan maar, dat was gewoon te toevallig, twee op een dag. Ik zie het sowieso zelden of nooit. Als ik in de verte iets van dien aard vermoed fiets ik altijd een straatje om.

Toen ik ‘s-avonds terug kwam in Amsterdam lag er iemand op de Nieuwmarkt. Geen idee waarom, maar er was politie bij. Hier een paar foto’s gemaakt die allemaal mislukten vanwege de donkerte, al laat ik er eentje zien vanwege het verhaal dus. Toen kreeg ik echt de gedachte: het is zeker VALDAG vandaag.

En daarna hoorde ik dat de Belgische wielrenner Wouter Weylandt op dezelfde maandag een dodelijke val had gemaakt in de ronde van Italie.

Ik vond het tamelijk bizar.

groeten

rene

Zit ik vandaag, woensdag , rond 14.30 u. een kwartiertje op mijn balkon gaat er weer een scooter onderuit.

Valweek??