ELKE DINSDAG EEN OUD BLOG: nr 1

Mijn oude website is achter slot en grendel gezet en daarom leek het me leuk elke dinsdag een oud blog daarvan te plaatsen. Vaste oude bezoekers zullen veel blogs al kennen, maar er zijn natuurlijk ook nieuwe mensen die hier af en toe kijken. Ik heb voor de eersteling niet echt gezocht want deze schoot me meteen te binnen. Hoewel mijn vader op de Zeedijk is geboren en getogen ben ik zelf in Velsen geboren en in Eindhoven opgegroeid. Nog steeds vind ik het bizar dat ik uiteindelijk in de St.Antoniesbreestraat ben komen wonen, op pakweg 300 meter van het geboortehuis van mijn vader, en 14 jaar gewerkt heb in Flesseman aan de Nieuwmarkt, op 100 meter daar vandaan. En in die voormalige sigarenzaak van mijn opa op de Zeedijk ligt ook nog eens mijn vroegste herinnering! Bovendien ben ik voor mijn gevoel enorm in de Nieuwmarktbuurt geworteld terwijl ik hier pas sinds 1999 woon, het lijkt echt of ik hier geboren en getogen ben.

Het blog is oorspronkelijk geplaatst op 27 december 2010 en heet: JE VROEGSTE HERINNERING.

Een allereerste bewuste herinnering heeft iedereen, dat kan niet anders, ik vraag me alleen af of iedereen weet welke dat is. Mensen hebben natuurlijk bepaalde herinneringen uit de prilste jeugd of uit latere jaren, maar misschien is niet altijd duidelijk welke daarvan de eerste is.

Volgens Douwe Draaisma, schrijver van het onlangs verschenen ”Vergeetboek”, stamt die eersteling meestal uit het derde of vierde levensjaar. Dat is ook bij mij het geval, en het is ook echt mijn allereerste, daar heb ik nooit aan getwijfeld. De herinnering bestaat slechts uit een beeld dat ik als kleuter had: ik kijk vanuit het entresolletje van de sigarenzaak van mijn opa door de winkel de straat op, de Zeedijk. Vaag zie ik een toonbank, het raam en de straatstenen, maar voor de rest is het een, wat je zou kunnen noemen, “beeld-gevoel”. Van de verdere omstandigheden weet ik helemaal niks, al kan ik er wel wat bij bedenken.

De sigarenzaak van mijn opa bestaat al lang niet meer, het pand is zelfs afgebrand. Maar de nieuwbouw moest van de gemeente weer ongeveer hetzelfde resultaat opleveren. Ondanks het feit dat de twee winkeltjes in het pand zijn samengetrokken, moest er wel een entresolletje in. Het is tegenwoordig een brocanterie, je kunt er koffie drinken en ze hebben er heerlijke broodjes kaas.

En inderdaad, die nuttig ik daar dan ook regelmatig. Ruimtelijk gesproken zelfs op dezelfde plek als mijn eerste herinnering, want dat tafeltje is bijna altijd vrij als ik kom.

Dat geeft elke keer weer een speciaal gevoel. Het kan eigenlijk niet, maar het is net of ik me daar meer op mijn gemak voel dan op andere plaatsen. De oorspronkelijke herinnering wordt er niet minder door, gek genoeg, maar het nieuwe uitzicht wordt als beeld wel steeds sterker.

De foto is vanuit die plek genomen.

groetjes

rené

PS: ik schrijf elke keer in het kwartaalblad van de zorginstelling waar ik voor werk, de AMSTA, een persoonlijk stukje met bijpassende foto. Meestal heb ik die foto al voor het blog gebruikt en pas ik het tekstuele gedeelte aan het blad aan. Zo moet het b.v. 300 woorden lang zijn.

Maar deze foto heb ik niet op het blog geplaatst voor zover ik me herinner. En omdat het al in het blad is verschenen laat ik het nu ook hier zien.

PS: de zaak van tegenwoordig heet Latei. De nummering is anders dan vroeger: in de tijd van mijn grootouders was het nummer 131, nu 143.

De foto hierna heb ik geloof ik al eens geplaatst: hij is voor de winkel genomen in ongeveer 1924: mijn vader en mijn tante Dien met hun vader en moeder, mijn opa en oma: