Een korrelige zwart-wit viering

Vandaag woon ik hier precies 25 jaar. Niet dat dat nou belangrijk is, maar je denkt er toch even aan. Ook al omdat mijn leven wel ontzettend veranderd is sinds 1999. Zo ben ik bijvoorbeeld meteen hier in de buurt vrijwilligerswerk gaan doen, want ik vond het wel prettig dat dichtbij huis te hebben, net zoals daarvoor toen ik in de Ruyschsstraat woonde. Daar was ik vrijwilliger in het nabije Pleintheater waar ik bij de muziekprogrammering hielp.

Hier bracht ik vanuit Flesseman maaltijden rond. Daar maakte ik trouwens hele leuke dingen bij mee. Zo bracht ik een tijdje maaltijden bij blonde Mien die hoerenmadam was aan het Oudekerksplein. Dan moest ik langs een van de drie aanwezige raamdames een trappetje op waar zij dan pontificaal in negligé zat en me met een hartelijk “hallo schat” begroette, waarna ik de maaltijdbox voor haar open moest maken. Later is ze nog kort in Flesseman komen wonen maar ze moest al snel naar het Mozaïekhofje omdat ze te dementerend was. Maar door dat vrijwilligerswerk kreeg ik ook een betaalde baan daar: ik ben er uiteindelijk 14 jaar receptionist geweest, een erg bijzondere tijd mag ik wel zeggen.

Officieel woon ik hier sinds 1 maart 1999, maar ik kreeg al eerder de sleutel zodat ik een vloer kon leggen. Die heb ik op 1 maart afgelakt nog voordat ik op dezelfde dag naar mijn ouders in Eindhoven ging voor hun 50-jarig huwelijk, ja dat was wel een beetje druk.

Enfin, ik dacht gisteren: kom, laat ik het eens gaan vieren met een korrelige zwart-wit foto-reportage van de buurt, en daar is dit dus het resultaat van. Het regende de hele tijd en uiteindelijk ben ik maar kort buiten geweest, de meeste tijd heb ik doorgebracht in de Oude Kerk waar een tentoonstelling was van Meredith Wong. Ik werd daar echt door gegrepen, was er niet weg te slaan, ben er zeker 1,5 uur binnen geweest. En natuurlijk ook daar korrelige zwart-wit-foto’s gemaakt, ook in kleur trouwens, maar die komen wel een andere keer. Misschien.

Groetjes

rené