Doorgaan tot je er bij neervalt?

Iets te lang doorgegaan, maar ja, het was ook ZO’N lekkere Batavus.

Op de omafiets door de weilanden werden we met een mogelijke foute afloop van het al te enthousiast pedaleren geconfronteerd. Een van de conclusies die je zou kunnen trekken uit wat we zagen zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat je wel kan blijven fietsen tot je er bij neervalt, maar dat ietsjes eerder stoppen misschien toch wat slimmer is. Hoewel, het scheelt wel in de begrafeniskosten zo.

De fraai verbeelde verwijzing naar het onafwendbare fiets-einde riep allerlei “filosofische” gedachten op. Want het geldt natuurlijk voor alle activiteiten, en je dat af en toe realiseren kan de intensiteit waarmee je de dingen doet verhogen. Of verlagen natuurlijk, als je een beetje pessimistisch bent ingesteld.

Een andere mogelijke conclusie: je niet laten overhéérsen door de dingen die je doet, want alles is relatief. Terwijl je toch je activiteiten met 100% aandacht en inzet moet doen, les 1 van de mindfullness. Je moet wel de macht over het stuur houden natuurlijk, zou je ook kunnen zeggen.

Beetje moralistisch?

Nou ja, het kwam gewoon bij me op, misschien zeg ik het voornamelijk tegen mezelf. Ik heb nog steeds niet het gevoel dat ik “uitgeleerd” ben, moet mezelf af en toe op dit soort dingetjes wijzen.

Groet

René

Ja het uitzicht mag dan wel wonderschoon zijn, je moet wel af en toe een ei bakken en de afwas doen.
Ook met de sex kan je te lang doorgaan blijkt maar weer. Verslaving?
Uiteindelijk helpt zelfs geen leesbril meer.
Gespleten persoonlijkheid.
Mien was verslaafd aan de banjo. God hield er niet van, dus ze moest kiezen. En ja, soms maak je de foute keuzes.
Hij startte niet meer, héééél lang geprobeerd, maar het wilde maar niet lukken.