De zin van het leven

Ik ben momenteel een boek aan het lezen dat zo heet en is samengesteld door Fokke Obbema: er staan vraaggesprekken in met allerlei mensen over de essentie van ons bestaan. De interviews hebben allemaal in de Volkskrant gestaan.

Ieder geeft daar een eigen invulling aan. Ik had nog het meest met de percepties van voormalig minister van economische zaken en voorzitter van het IMF Johannes Witteveen daarover, voor wie het betekende: het bewustzijn van het goddelijke ontwikkelen. Dat is ook een beetje mijn invalshoek. Hij is in april 2019 op de dag van het verschijnen van het interview overleden en was voorman van de soefi’s, leidde daar bijeenkomsten van in hun tempel in Katwijk bijvoorbeeld. Ik heb eens een toespraak van hem bijgewoond in Bilthoven toen ik nog bij de Rozenkruisers zat en was daar toen erg van onder de indruk.

En wat is dan mijn vertaling in de praktijk van die opvatting? Genieten, of op waarde schatten, van het “gewone” leven, En laten zien hoe mooi dat “gewone” leven is middels mijn foto’s. Dat zou je als mijn bijdrage kunnen zien, als de zin van mijn leven. Ik realiseer me nu dat dat verklaart waarom ik bijna elke dag een blogje plaats.

Maar bovendien hoort daar voor mij ook bij de relativiteit van alles te tonen, de tijdelijkheid der dingen.

En dat komt allemaal mooi in dit blog samen: de schoonheid van mist, en de tijdelijkheid van die schoonheid want iedereen weet dat als die mist opgetrokken is het er weer heel anders uitziet. Maar ook mooi, of noem het waardevol, dat wel.

De zin van het leven kun je dus bijvoorbeeld vinden in MIST.

groet

rené