De Weerribben

Hier hou ik dus van.

Het kleine gedeelte van de Weerribben in de kop van overijssel EN de weg erheen in 1 blogje geperst. Dat kon wel omdat we maar een kleine wandeling van 5 km maakten daar: HET LAARZENPAD. Bovendien bleek dat meer een intensieve beleving dan geweldige fotogenieke mogelijkheden op te leveren: veel teveel riet en te weinig gedierte. Eigenlijk was het te kort, maar ja, het is 1,5 uur rijden plus nog een uurtje koffie gedronken aan het begin van het pad bij een bekende die daar bleek te wonen.

Maar we zagen ook andere landschappen die bij dat gebied behoorden, dus dit was een eerste kennismaking die uitnodigend genoeg was om er nog eens wat langer naartoe te gaan. Voor mij was de Weerribben een van de gebieden waar ik al mijn hele leven naartoe wilde. Ik had er geen voorstelling van, want ik kijk nooit op google-streetview om de verrassing intact te laten. Dat doe ik ook nooit als ik naar onbekende steden ga, ik zou me via de computer zo inleven dat ik er niet meer heen zou hoeven. Dat is ook de reden dat ik vrij selectief ben in waar ik naar kijk op youtube bijvoorbeeld. Het heeft ook voordelen: met name bij natuuropnames.

groetjes

rené

Brrrrrrrrrrrrrrrrrr
Er werd hel veel op het land gewerkt.
Vanaf het laarzenpad.
Ruud, de kennis van Jan, zei dat het in de zomer zwart zag van de ooievaars.
Zo zag het laarzenpad er uit.
Ook in Kalenberg bladerblazers………..
We kwamen ook nog in Nederland terecht!!!
Op de terugweg, in de verte de Weerribben.