De oneindige creativiteit van de stad

Ik realiseer me soms dat alles wat je in de stad ziet door mensen is gemaakt, er is geen ding dat niet door mensenhanden is aangeraakt.

Ook als ik in mijn woning kijk naar alles wat er staat heb ik dat soms. Dan stel ik me voor hoeveel mensen ervoor gezorgd hebben dat die spullen bij mij terecht zijn gekomen.

Bijvoorbeeld mijn lampen van oud zink. Dat zinkerts moest eerst gedolven worden, dan moest het vervoerd worden naar de smelterij waar iemand er uiteindelijk zinken platen van heeft gemaakt. Die moesten dan weer door een aannemer besteld en naar hem vervoerd worden, waarna ze door een handwerksman voor het van tevoren bepaalde doel werden gebruikt: een goot, een afdakje of een vensterbank. Na vele vele jaren was het zink verweerd en moest het vervangen worden, door nieuw zink of iets anders, en werd het aan de straat gezet waar ik het vervolgens vond en het idee kreeg er lampen van te maken.

Alles wat je ziet heeft een historie, en af en toe probeer ik me die voor te stellen. Alles is eerst bedacht voordat het er was, en het verdwijnt ook weer vroeg of laat, uiteindelijk blijft er niks van over, al duurt dat soms naar menselijke begrippen heel lang.

En dat geeft me een erg prettig relativerend gevoel. Het zijn slechts uitingen van creativiteit, het zijn producten van de oneindige creatieve kracht. En uiteindelijk verdwijnen ze, maar ze hebben ondertussen wel de functie gehad die ze moesten hebben. Net als onze lichamen, al gaan wijzelf daarna weer lekker door.

Groetjes

rené