De natuur in mijn tuin: mooi en wreed?

Geplaatst op door
Deze hoornaar liep een beetje groggy op een buitenbank in mijn tuin. Ik heb hem gevangen en zowat alle tuinders in mijn omgeving laten zien. Mijn buurvrouw zocht hem op google op en daar werd hij Grote Vriendelijke Reuzenwesp genoemd. Ik dacht dat hij voor de mens gevaarlijk was, maar dat bleek hij alleen te zijn als hij zich in het nauw gedreven voelt. Voor de zekerheid heb ik hem samen met een medetuinster iets verderop in een perkje in de buurt weer vrijgelaten.

Mooi istie zeker, de natuur, maar wel gebaseerd op eten of gegeten worden, althans waar het vele diersoorten betreft. Moet je dat wreed noemen?

Is het wreed als het ene beest het andere beest opeet? Ik kan echt met droge ogen kijken naar een vlieg die door een spin wordt gevangen en in no time ingepakt wordt. Bij grotere dieren heb ik er wel meer moeite mee, leeuwen die antilopen achterna zitten en de strot doorbijten, daar kan ik niet echt van genieten. Gelukkig zie ik dat maar zelden hier in Amsterdam.

Laatst zei iemand dat het in de natuur gaat om voedsel en dat de mens doodt uit moorddadigheid of uit “ideële” motieven en dat het zelden gaat om te overleven. Dus je zou kunnen zeggen dat de mens minder respect heeft voor het leven op zich omdat doden bij hem geen noodzaak heeft, al vindt hij altijd wel een rechtvaardiging voor zijn moordzucht. Je mag er van uit gaan dat de mens hoger op de trap van evolutie staat dan het dier, vooral omdat hij zich bewust is van wat hij doet en een keuze kan maken. Maar als ik zie hoe er in de wereld met graagte keuzes gemaakt worden die naar mijn gevoel indruisen tegen de vergroting van bewustzijn en respect voor de schepping, waaronder de medemens die elk een facet is van de onuitputtelijke diversiteit van de oerbron, bekruipt me toch een zekere twijfel. Gelukkig zijn er ook heel veel mensen die wel de ontwikkelingslijn te pakken hebben gekregen.

Maar goed, soms word ik toch enigszins ontroerd als ik klein natuurlijk dierenleed onder ogen krijg, zoals deze week in mijn tuin weer een paar keer het geval was. Ik vond een dode rat, en die leek nog erg intact, niet door een kat doodgebeten of zo. Ik heb hem van de slakken die er op zaten ontdaan en hem begraven. Meteen daarna waande ik me een paar seconden in een film: ik zag een minuscuul nijlpaardje van een centimeter of 4. Toen besefte ik wat het werkelijk was want het had een staartje: een jong ratje, de ogen nog gesloten. Hij liep wat onzeker en opeens zag ik er nog een, ook nog blind. Ze hadden al haartjes wat betekent, vond ik later, dat ze tussen de 1 en 2 weken oud moesten zijn. Ik wist niet wat te doen, dus ik deed maar niks. Ik denk dat moeder al een tijdje dood was want ze zagen er verzwakt uit, en dat hadden de vliegen ook door. Ik heb ze natuurlijk wel gefotografeerd, maar dat zijn niet echt opwekkende foto’s. Ze staan daarom helemaal onderaan, het zijn foto 19 en 20, dus als je het niet wil zien kan je wel de andere foto’s bekijken.

Groetjes

rené

Van deze kant lijkt het of ze elkaar raken, maar dat was niet het geval. Geen idee wat er aan de hand was.
Op een kussen van een van mijn bankjes.
Weer zoiets: als een razende werd er gelopen, ik dacht dat het een spin was die die wesp van onder had aangevallen.
Toen dacht ik dat er twee aan het krikken waren.
Maar toen ik een paar bladeren omhoog hield om beter te kunnen fotograferen vloog de wesp meteen weg en bleek er een bij onder gezeten te hebben. Ik hoorde dat wespen som een vleugel alvast afbijten zodat de bij niet meer kan vliegen, maar dat was hier dus niet het geval.
Even tot rust komen.
Je ziet nog net de vleugel van een vlieg voordat ook die in de bek van de libelle verdwijnt. Ik heb daarna 1,5 uur naar die libelle zitten kijken, maar het lukte hem niet meer om er nog eentje te pakken te krijgen, hoe hij ook zijn best deed. Ik wilde namelijk een betere foto maken, maar dat lukte dus niet.
Heel vreemd insect: hij sprong de hele tijd een paar centimeter vanaf de grond de lucht in.
Van de zijkant zag hij er helemaal vreemd uit.
Een vliegende mier. Je kon zien dat mieren niet gewend zijn te vliegen, want hij had er echt moeite mee.
In mijn huisje gevangen en naar buiten getransportreerd.
Spin had een blad gevangen. Ik heb met verbazing zitten kijken hoe hij dat blad, en ook andere dingetjes, uit zijn web verwijderde.
Op het laatst liet hij het blad aan één webdraad een eindje zakken voordat hij hem helemaal los maakte.
Vanuit mijn huisje.

HIERNA VOLGEN DE JONGE RATJES, DUS ALS JE DAT NIET WIL ZIEN…………………

Delen