De laatste redactievergadering van d’OudeBinnenstad. Foto van Norinda Fennema
Het blad verdwijnt en dat is een groot verlies voor de binnenstad, dat vind ik echt. En ik ben de enige niet, gezien de reacties op de mededeling dat de krant ermee zou ophouden. Het laatste nummer is nu uit, we kregen het afgelopen donderdag op het laatste kerst-diner uitgereikt. Er staan een paar artikelen in over de voorbije periode natuurlijk, maar ook stukken over de buurt zoals dat al 33 jaar gebruikelijk is.
Op 25 oktober was de laatste redactievergadering, en die wilde ik graag meemaken. Het was pas mijn tweede, de eerste was drie jaar geleden toen ik net was aangenomen. Ik deed alleen foto’s en was niet betrokken bij het zoeken naar onderwerpen, dus dat kwam mooi uit want ik heb een hekel aan vergaderen. Maar nu ik er deze keer wel bij was heb ik toch twee items aangedragen, en die zijn uiteindelijk ook in de krant gekomen. Het eerste onderwerp betrof het travestie-gebeuren dat altijd in december in Casa Rosso door Coco Coquette wordt georganiseerd: Symphonica in Casa Rosso. Greetje v.d. Krieke, met wie ik in deze jaren altijd op pad ging, zou het interview doen en ik zoals gebruikelijk de foto’s, deze keer alles bij haar thuis. Het tweede idee was de plaatsing van een artikel dat ik ooit schreef over mijn eerste herinnering: die ligt in het huis waar mijn vader is geboren en getogen op de Zeedijk, nu Brocanterie Latei. Ik heb daar ooit een blog over gemaakt en dat zelfs herhaald, maar dat vonden ze geen probleem bij d’OudeBinnenstad, waarschijnlijk omdat bij het laatste nummer de medewerkers iets meer aandacht mochten krijgen.
Door die drie jaar fotograferen voor de krant kwam ik met mensen in contact die ik anders nooit ontmoet zou hebben, dat was echt de allerleukste kant er van. Meestal had ik met de geïnterviewden aparte foto-afspraken, maar met interviewster Greetje ging ik meestal mee naar het interview, en dat was altijd heel gezellig.
Hoewel ik het, zoals ik boven al zei, een verlies voor de buurt vind dat alles ophoudt, vind ik het voor mezelf niet zo erg. En dan met name wat betreft het foto-aspect. In het begin had ik nog zoiets van: ik ga hele aparte foto’s maken, de fotografie van de krant zal echt veranderen. Maar dat bleek dus niet zo uit te pakken. Het ging er steeds vooral om dat de geïnterviewden duidelijk in beeld kwamen, en daarbij was er voor artisticiteit minder plaats dan ik gewild zou hebben, of kon bewerkstelligen. Logisch, maar dat ei kan ik beter kwijt in mijn blogs. In een krant moeten de foto’s in dienst staan van het artikel waar ze voor gemaakt zijn, en ik kwam er achter dat dat echt zorgt voor beperkingen. Ik heb bij dit laatste nummer wat dit betreft wat opmerkingen bij de foto’s geplaatst om dat te verduidelijken.
Groet
René
PS: de laatste d’OudeBinnenstad staat inmiddels online: klik daarvoor HIER
Dit is een klok van de Oude Kerk genaamd De Vrijheid, en die wordt in het artikel met interview van Bert Nap, door Mirjam Boelaars, genoemd. Deze foto idd in zwart-wit in de krant.
In kleur vind ik hem wel mooier.
Maar Bert Nap was er klokkenluider, daar gaat het artikel ook over. En hij was ook klokkenluider van de buurt, kaartte veel aan. Dus dit vond ik een veel leukere foto, helaas werd hij niet uitgekozen.
Ik had vroeger een foto van Koos als Coco Coquette vanuit het publiek gemaakt in Casa Rosso, de linker. De rechter foto van hem een paar weken terug bij Greetje thuis, en ik had verwacht dat ze die twee wel naast elkaar neer zouden zetten. Niet dus, alleen de linker.
De foto van dhr. en mevr. Kok van antiquariaat Kok tijdens hun interview door Norinda Fennema die geplaatst is. Ik was er niet tevreden over en heb later een collage-foto gemaakt en opgestuurd die ik beter vond, staat hieronder. Maar niet geplaatst
Er zou al een fotograaf aanwezig zijn bij de opening van OZ voorburgwal 136, het pand van Green Light District. Maar als ik wilde zou ik ook een foto kunnen sturen. Ik dacht, ik ga het beslist anders doen dan die fotograaf. Ik vind het altijd leuk om de context te laten zien, dus waar dat pand staat in dit geval, en wat is dan duidelijker dan met de Oude Kerk erbij. Bovendien hou ik van spiegelingen, en ook de boom er vóór vond ik geweldig omdat die groen licht ving en Green Light voor vergroening van de buurt wil zorgen. Maar ze gaven toch de voorkeur aan een keurige foto van de fotograaf van het pand zonder Oude Kerk, spiegeling en die groene boom.
Deze spiegeling werd rigoureus weggeknipt
Zo dus, en in zwart-wit
En deze vond ik nog mooier, al staat het huis waar het om gaat, het drie-grachten-huis, wel goed zichtbaar maar niet zo prominent afgezonderd op de foto: maar de context van de drie grachten is veel en veel beter. Bovendien staat de man van Greetje, Martin, hier op (met het rode petje op de fiets), maar dat wisten ze niet.
Een van de drie gevelstenen met een van de drie grachtennamen (nu is dit de OZ voorburgwal). In zwart-wit in de krant.
De Van Kerkhofjes van Restaurant Van Kerkhof aan de Nes, in zwart-wit in de krant.
In kleur toch leuker.
Dhr. Essink van The Grand, deze staat zo in de krant.
Er zou een artikel komen over dealers en junks waarbij het ook zou gaan over spuitomruil, en omdat die begon bij apotheek van der Meulen op de Geldersekade was mij gevraagd om een foto van de apotheek te maken. Die heb ik korrelig gemaakt om hem ouder te doen lijken. Maar ze hebben een foto uit het archief gebruikt met protesterende buurtbewoners uit die tijd. Veel beter natuurlijk, maar ik wil hiermee alleen maar aangeven dat je een hoop werk voor niks doet. Daar klaag ik niet over, want dat hoort er gewoon bij, maar het is natuurlijk wel zo, en dat heb je niet in je eigen blog.
Thull’s Deli op de Zeedijk (71), met medewerkster Imre. Staat in zwart-wit in de krant.
Joep de Groot, gepensioneerd en voorganger van Dick Eenhuis naast hem: wijkagenten op de wallen. Dick heeft trouwens net een andere wijk gekregen. Deze staat zo in de krant.
Vanuit de plek in Latei van mijn eerste herinnering, op de Zeedijk dus. Zowel deze foto als de volgende in de krant.
Mijn opa en oma en mijn vader (en mijn tante Dien), allemaal overleden ondertussen. Voor de sigarenzaak op de Zeedijk, nu Latei.
Van de dingen die voorbij gaan.
Interessant.
Mooi de foto van je grootouders.