De Johan Cruijff Arena en de Rolling Stones

Geplaatst op door
Vroeg bij de Arena die om 17.00 u. haar poorten zou openen voor het Stones-publiek.

Eén keer heb ik ooit de Stones gezien, dat was begin jaren zeventig, precies weet ik het niet meer. Het was in de RAI in Amsterdam ten tijde van Goats Head Soup, een LP die ik niet hun beste vond. Hoewel niet echt een fan meer bewaar ik nog altijd een warm plekje voor de band. Als ik Brown Sugar, Angie of The Last Time hoor krijg ik nog steeds dat gevoel in mijn buik, trouwens ook bij andere nummers. Het was de bepalende band voor mij in mijn jeugd.

Ondanks dat ik zelden naar pop-concerten ga wilde ik ze dolgraag zien afgelopen maandag in de Arena. We waren er veel te vroeg, maar ik was net als Jan nooit in de Arena geweest en vermoedde dat het wachten mij niet zwaar zou vallen omdat er heel wat te zien en te fotograferen zou zijn. En dat was inderdaad het geval.

Na de ijzingwekkende mededeling dat het optreden niet doorging vanwege de Corona-besmetting van Mick Jagger hebben we er toch het beste van gemaakt. We bleven lang zitten kijken, zo lang dat we gemaand werden de tribunes te verlaten. Maar toen hadden we de teleurstelling al weggeslikt en genoten we toch van een hele aparte ervaring. En waarschijnlijk kunnen we nu NOG een keertje naar de Arena omdat ze het concert aan het eind van hun Sixty-tour proberen te plannen, ik geloof eind augustus begin september. Maar je weet het nooit, Mick Jagger is inmiddels 78!

Hier een fotografische impressie.

Groet

René

De Stones T-shirts gingen grif van de hand, voor minimaal € 40,-, maar we zagen ze ook voor € 100,-
“Nou meneer, dat is vast niet de eerste keer dat u de Stones ziet”, zei ik. Dat bleek inderdaad het geval, alleen wist hij niet hoevéél keer hij ze gezien had.
Lekker in het zonnetje.
Wij waren ook heel vroeg, aan de Noordkant was het zelfs nog stil. Hier moesten we naar boven.
En omdat het zo stil was konden we nog wel een patatje aan, het was tenslotte etenstijd, en hoewel we thuis ieder wat gegeten hadden lustten we nog wel wat. Jan trakteerde mij, en dat heeft hij geweten. Voor twee niet al te grote zakjes frites met mayo moest hij € 12,- neertellen!!!!!
Beetje Centre Pompidou.
Mijn bek viel open toen ik dit zag.
Vanaf onze plaats in de nok, niemand achter ons want we zaten echt op de bovenste rij.
Nog vóór DE MEDEDELING.
Prachtig decor, we zagen Jagger daarop al helemaal hupsen.
Maar toen kwam de koude douche.
Gelaten, zo kan je de stemming het best typeren.
Sommigen waren echt zichtbaar aangedaan.
Zoals deze man ook.
Tja, er werd veel gebeld om de achterblijvers te informeren, en misschien vrienden en bekenden die nog onderweg waren.
De drankverkoop viel volledig stil.
Maar gek genoeg gingen de T-shirts ook na de afgelasting nog uitgebreid over de toonbank.
Meteen begonnen ze met het afbreken van het podium.
En dat was het dan.
Delen