De helende tuin: foto’s van gisteren

Werkelijk zwaar verkouden ben ik, geen Corona. Het begon met drie dagen keelpijn, zo gaat dat bij mij altijd met verkoudheden, daarom weet ik ook dat het geen Corona is. Ik heb ook geen koorts trouwens.

Ik wilde toch naar de tuin, ook al omdat ik mijn tuin vaak een helende invloed vind hebben. Dus ik heb geprobeerd die helende werking ook op mijn fysiek van toepassing te laten zijn, maar dat werkte niet. Ik bleef evenveel hoesten. Maar geestelijk wel, ik accepteerde helemaal dat het was zoals het was, omdat het nou eenmaal niet anders was. Dat leert die tuin mij, die is gewoon zoals hij is, geen bijgedachten. Ook al zie je moord en doodslag, het hoort gewoon zo, niks mis mee.

Dus ik ging toch in zekere zin verkwikt weer naar huis.

En wat foto’s betreft gebeurde er wat er wel vaker gebeurt: in het begin denk je dat er niks te zien is, alles precies hetzelfde als gisteren. Maar dan krijg je toch weer een andere invalshoek, of je gaat weer goed kijken. Geen dag is hetzelfde in die tuin.

Trouwens nergens.

Groetjes

rené

Nog steeds rozen, en af en toe blauwe lucht.
Zaaddozen van de gele lis.
Rododendron-knop, volgend jaar een bloem.
Zelfs nog een paar vlinders. Een van de weinig bloemen aan de vlinderstruik trouwens.
Hij was echt de afstand naar het volgende blad aan het inschatten.
Moord en doodslag dus.
Pas thuis zag ik het minuscuul kleine spinnetje.
Uitgebloeid.
Altijd erg fotogeniek: klimop.
Deze frambozen gaan niet meer rijp worden.
Klimop
Een of andere plant die ik ooit bij de weilanden heb weggehaald en die het in mijn tuin prima doet, paarse bloemetjes.
Zo lijkt het heel wat, maar in werkelijkheid zijn het onooglijk kleine bloempjes.
Een mug.
Elk jaar dezelfde zwammen op een dode vlierbes.
Wilde geranium, een van de weinige bloempjes nog. Ja die stond hier, maar heb hem vervangen door deze.