De Dam

Toen ik woensdag al een paar dagen ziek was maar nog niet wist dat het corona was, wilde ik toch even een frisse neus halen en ben ik op de Dam gaan zitten.

Totdat ik het te koud kreeg heb ik me bijzonder geamuseerd, wat zijn mensen toch leuk. En wat is het eigenlijk toch een mooi plein. Ik zat op de trappen van het paleis, nooit gedaan.

Inmiddels gaat het een stuk beter al moet ik nog wel hoesten. De eerste keer covid duurde dat hoesten ook een tijdje, dat komt omdat ik sowieso al een chronisch slijmprobleem heb. Waar ik overigens goed mee kan leven, ik functioneer er al 12 jaar prima mee. Dat heb ik ook geleerd, niet over dingen te zeuren. Ik heb er alles aan gedaan om het weg te krijgen, echt alles, maar dat is niet gelukt, dus dan is het een kwestie van aanvaarden. En in mijn achterhoofd speelt dan altijd mee: het zal wel ergens goed voor zijn, ik zal er wel wat van moeten leren.
groet

René