De buurt rond vijven
Over drie weken gaan de dagen weer lengen.
Altijd optimistisch blijven graag.
Zo aan het einde van de middag ga ik vaak een rondje lopen als ik de deur nog niet uit geweest ben. Altijd met de camera bij me natuurlijk, maar ja, het is eigenlijk in deze tijd van het jaar gewoon te donker om dan normaal te fotograferen. Ideaal voor nachtfoto’s overdag dus.
Maar daarvoor is een statief nodig. En als ik ergens een hekel aan heb is het aan statieven. Ik heb een goede Manfrotto, maar in al die jaren misschien 5 keer gebruikt. De laatste keer voor het fotograferen van Molly Strichnine in de Casablanca, alweer minstens 2 jaar geleden.
Met extreem hoge ISO-waarden kan je nog wel een korrelige foto nemen, maar daar was ik snel klaar mee vrijdag. Omdat ik open sta om nieuwe dingen te gaan proberen, vanwege mijn “nieuwe” oude weblog, besloot ik zonder statief toch lage ISO-waarden in te stellen en de camera vanwege de dan noodzakelijke langzame sluitertijd stil te houden op paaltjes, brugleuningen en tegen lantaarnpalen en bomen. En zowaar, sommige foto’s kreeg ik scherp terwijl de sluitertijd 1/20 was, normaal gesproken veel te langzaam om uit de hand te fotograferen. Nooit gedacht dat dat zou lukken.
Groet
René
Die allereerste zin, daar word ik blij van!
Graag gedaan 🙂
Wat zou ik weer graag zo’n rondje lopen, maar helaas ben ik al tijden niet meer in de stad geweest. Ik geniet daarom dubbel van je foto’s.
Ja als je met het openbaar vervoer moet zou ik het ook even niet doen. Maar de langste tijd Corona hebben we gehad, dat is al wel een leuk gevoel.
Geweldig mooie foto’s, wat mij treft is nu de andere, bijna mysterieuze sfeer en zeker de wollige kleuren dragen daar aan bij. Geen mensen waar jij zo van houdt in deze serie, maar toch weer met nieuwe inspiratie de fiets pakken en foto’s maken, dat vind ik een TOP prestatie, hartegroet Riny Reiken X
Ik merk dat ik toch mensen fotografeer, weliswaar niet uit mijn raam maar wel b.v. in Noord-Holland waar ik vorige week was. En ik ga ze ook plaatsen denk ik, het hoort gewoon bij een landschap dat er mensen zijn.
Prachtige foto’s. Vooral die vanaf de trap van het Nemo met de boten en het scheepvaart museum is letterlijk en figuurlijk schitterend. Geef niet op en ga vooral lekker door.
Ik ga door merk ik, de ergste schrik is voorbij, ik blijf ook mensen fotograferen, weliswaar niet meer uit mijn raam, maar mensen horen er bij.