IJ-tuin-IJ
Ik had eigenlijk helemaal geen zin om naar de tuin te gaan afgelopen dinsdag maar ik vond dat ik de vogeltjes moest gaan voeren. En ik werd er wel voor beloond, want ik kwam met drie blogjes thuis, dit is de tweede. Of ik de derde daadwerkelijk ook máák valt nog te bezien, maar ik heb er van dat ene halve middagje genoeg foto’s aan overgehouden.
Eigenlijk gebeurt dat altijd wel, of ik nou van tevoren zin heb of niet: als ik in de tuin ben vergeet ik alles en ben ik volmaakt gelukkig. Ik weet ook niet precies hoe dat komt, het was nu bijvoorbeeld heel erg koud en zelfs met de sneeuw vond ik mijn tuin er niet echt geweldig uitzien. Al kun je altijd wel mooie foto’s maken natuurlijk, en vooral als de zon gaat schijnen, wat nu gebeurde.
Ik denk dat het komt omdat die tuin gewoon is wie die is. Het helpt bij het aanvaarden van het leven zoals zich dat ontrolt. Je kan zo’n tuin natuurlijk verbeteren, maar de gewenste verbeteringen komen niet voort uit kritiek op de tuin omdat die iets verkeerd doet, want dat kan niet, hij doet wat hij doet. Je helpt hem alleen maar vooruit, en je kan daarbij niks forceren want groei gaat langzaam, je moet geduld hebben. En dat alles brengt innerlijke rust.
Zoiets.
Groet
René
Laatste 25 Reacties