Categorie: Mijn gedichten

Ik kreeg het idee om op deze eerste kerstdag gedichten te plaatsen die ik vroeger maakte en die bespiegelend van karakter zijn. Leek me wel passen bij de oorsprong van de kerst, een beetje stil staan bij waar het eigenlijk om gaat.

Sommige foto’s zijn redelijk vers en heb ik er bij gezocht, andere foto’s stonden al bij de gedichten die ik al eens geplaatst heb in het verleden. De eerste en de op twee na laatste (kapot gevallen engel) heb ik er speciaal voor gemaakt. Over het algemeen is elke foto bij een gedicht meer een associatieve keus geweest dan een directe illustratie. Dat kan ook haast niet anders met dit soort gedichten.

Een goede kerst toegewenst

René

YIN-YANG

een hunkerend verlangen
Eenheid
Liefde
Licht

door aards beweeg gevangen
maar nooit
in geest
gezwicht

voor onbegrip en spotternij
meewarigheid
of hoon:
niet bang

niet tevergeefs reikt elke hand
naar Liefdes’ Licht
naar heelheid
yin en yang

TREDE VOOR TREDE

niets kan overgeslagen worden

vóór het bakken van het beeld

de handen in de klei

en kneden en zweten

en niet te snel

nee nooit, nooit tevreden

dus nooit in de oven

voordat…… nee nooit

totdat

totdat het beeld gaat spreken

in klei

in mij

WAARHEID

de waarheid kent geen mooie woorden

gevleugelde voeten

wapperende manen

het gouden licht in het elfenwoud

de bron, de beek, de lelies

begoochelende zinnen

verzen, wendingen

uitingen van hartstocht

verklaringen van liefde

boeken van verheven wijsheid

het is de waarheid niet

.

maar wat dan?

.

wachten

werken

stil verlangen

tot we waardig zijn

tot we in staat zijn………

……..en haar als bij toverslag………

….ontvangen

IS

waarom

niet te laten

voor wat het is

maar neergeschreven

hulpeloos verwoord

in falend pogen

tot herinnering

vervagend

de schittering

de eeuwige

kortstondige verrukking

genoeg

om nooit meer

niet te weten

wie kan herkennen

aan de zwakke glans

het felle licht

het zuivere

dat liefde is

IS

DANSE MACABRE

De mens zwoegt hangend aan

de touwen van de tijd

in hulpeloos verwarren

zijn vruchteloze strijd

Gevangen in het taaie web

wordt hemel slechts tot aarde

geboeid het diep verlangen

verkwanseld dat van waarde

Als in een danse macabre

in het theater van de dood

jaagt hij die eens een god was

dat na wat god verbood

Vol droefheid slaat zijn broeder

dit treurig schouwspel gade

niets kan hij doen dan bidden

om inzicht, kracht, genade

HERBOREN

in hun wetmatig einde

bevroren

staan zij

afgestorven

in hun levende vorm

van onbestemde pracht

weldra geknakt

vervallen en verpulverd

geen zon

of andere macht

zelfs geen weemoedige herinnering

houdt hen in stand

maar niet vergeefs

was hun bestaan

hun wezen,

teruggekeerd

tot waarvandaan

het kwam

naar hun idee

hun bron

om daar

in helderheid herboren

te komen

tot hernieuwde kracht

BLOEMEN

stil aanwezig

staan ze

als voor niemand

te kleuren

niet voor zichzelf

maar in opdracht

volbrengen zij hun taak

niet zoekend

niet vragend naar

het hoe en waarom

verwerkelijken zij het zaad

rechtlijnig

evenwichtig

zonder emotie

daadloze daad

WEERKAATSING

Een nietig zeiltje

een spiegelend hart

de zee van duisternis

ontembaar getart

De kolkende golven

van dreiging ontdaan

in het woud van wolven

voor hen die verstaan

Boven het rumoer

der woeste orkaan

kan het licht en de stilte

in een oogwenk ontstaan

Zo snel ook verdwenen

de storm woedt voort

maar het licht en de stilte

zijn gezien en gehoord.

STAPELGEDICHT

DE STEM VAN DE STILTE
is
VRUCHTBARE LEEGTE
want
DE STILTE SPREEKT
met
DE STEM VAN DE GROTE GEEST  

DE SCHEPPENDE STILTE
komt
RIJDEND OP EEN WOLK
in
DE KRACHT VAN HET NU
als
ONTWAKENDE INTELLIGENTIE  

DE HELENDE REIS
voert
TERUG NAAR DE BRON
en
DE WEG VAN HET LICHT
naar
DE SLEUTELS TOT HET HART  

DE TAAL VAN DE STILTE
brengt
HET ZEGEL DER VERNIEUWING
op
DE SPIRITUELE REIS
van
DE KOMENDE NIEUWE MENS

DENKEN

het geboetseerde beeld

is bij het bakken gebarsten

het kan weggegooid

of geplamuurd en daarna geverfd

of stukgegooid

of was het al stuk

zelfs ongebakken

stukker dan gebarsten en geplamuurd

en geverfd?

stukker al ongeboetseerd

al in gedachten

stuk

al vóór de klei

DICHTERS

Ook dichters sterven.

Soms zelfs

een vroege dood

de hang naar boven

en het bederf van hier

is dan

ondraaglijk groot

zij haken aan het leven

als een windvlaag

aan een blad

in ijle nevels

zweven violette woorden

als de geur

van hemels brood

anderen vinden hier

hun hemelstad

en vouwen bootjes

van papier

die drijvend op het water

hun tochtjes maken

over vijvers van plezier

om dan verzadigd

hun lading in te lossen

als een offer

aan het eeuwig nu

in hun verlangen

naar het

eeuwig hier

IJL

geen routines

geen houvasten

steviger

maar dunner

doorzichtig

maar meer aanwezig