Categorie: Mijn fotoboek

Achteraf bezien is dit wel een van de hoogtepunten uit mijn fotografie-verleden. Om tweeërlei redenen.

Op de eerste plaats omdat dit het project was waarmee ik voor mijn gevoel echt iets voor mensen betekende, echt iets waarvan ik het gevoel had dat ik een bijdrage leverde aan het geheel. Ik heb toen ik bij Flesseman werkte eerst samen met iedere bewoner twee van hun foto’s uitgezocht waar zij jong op stonden, op zich al een feest, om vervolgens foto’s van hen te maken zoals ze nu waren in houdingen waarvan ik wist dat ik ze in die eigen oude foto’s kon monteren. De reden was dat ik wilde laten zien dat ze die jonge versie óók nog zijn, dat het er allemaal bijhoort, dat het één en hetzelfde leven is. En vooral: dat aan elkaar laten zien, en aan de verplegers/sters omdat ik vond dat die wel meer van dat besef doordrongen konden zijn. “Heden en Verleden, altijd NU” heetten de twee tentoonstellingen in Flesseman, en later het boek.

Op de tweede plaats omdat ik het toch wel leuk vond een keertje met een soort succes geconfronteerd te worden. Wist ik ook wat dát was. Het versterkte mij in wat ik al besefte: je moet het leven nemen zoals het komt, nooit in een beeld gaan hangen dat je van jezelf hebt. Er zijn zat mensen die als ze eenmaal succes geproefd hebben er nooit meer buiten kunnen. Nou, ik wel, ik heb niet meer zoiets meegemaakt en dat ook nooit nagestreefd. Toen ik, voordat ik zo intensief fotografeerde, nog zong was ik ervan overtuigd dat ik daarvan zou kunnen leven en daar bekend mee zou worden, en toen dat niet gebeurde had ik het duidelijke besef dat als dat WEL gebeurd was ik in bovengenoemde val zou zijn gelopen.

De links werken niet meer omdat mijn blog achter slot en grendel is gegaan. Ik kan er nog veel en veel meer over vertellen, maar het is al lang genoeg, al wil ik er nog een ding over kwijt: de dame op de voorpagina, Reina Schaap, is een van de twee gefotografeerden uit het boek die nog leven. Ik kan goed met haar opschieten en groet haar altijd als ik door de straat fiets als ze voor het raam zit, zondag heb ik nog even met haar gesproken. Dus hier het blog van 9 december 2009:

MIJN FOTOBOEK: Heden en Verleden, Altijd NU:

Vandaag is mijn fotoboek “Heden en Verleden, altijd NU” aangeboden aan de bewoners van Flesseman. Het eerste exemplaar werd door burgemeester Job Cohen aan de bewoonster overhandigd die met haar foto op de voorkant staat, mevrouw Schaap.

Het was een erg leuk gebeuren, ik zit nog een beetje na te genieten. De directeur van het Maria Austria Instituut, dhr. Elligens, hield een prachtige speech over de foto’s en opende daarmee de tentoonstelling die ik ter gelegenheid van het boek óók gemaakt heb. Gisterenavond heb ik hem pas ingehangen, van 20.30 u. tot 00.30 u. was ik in Flesseman bezig, maar het ziet er prachtig uit. Hij is een maand of vier vrij te bezichtigen: Nieuwmarkt 77.

Burgemeester Cohen hield een mooie toespraak waarin hij het verhaal van drie bewoners vertelde. Die verhaaltjes staan ook kort in het boek, meestal een paar regels waarin gebeurtenissen uit hun leven aangestipt worden. Ik vond het niet op mijn weg liggen lange verhalen bij de foto’s te schrijven. Het Amsterdams Historisch Museum wil er misschien over enige tijd een oral history project van maken. Een conservator van het museum, Annnemarie de Wildt, was dan ook bij de boekpresentatie aanwezig.

Aan het slot heb ik Job Cohen een foto aangeboden die ik voor hem gemaakt heb volgens hetzelfde procedé. Ik had n.l. al foto’s van hem bij diverse gelegenheden gemaakt, op afstand. De laatste keer op de gayparade. Maar toen moest ik nog een oude foto zien te vinden. Nou dat bleek makkelijker dan gedacht: na googelen bij “afbeeldingen” op Job Cohen verscheen er meteen een fotootje van hem op vijf-jarige leeftijd, en die heb ik gebruikt. Hij vertelde er na het in ontvangst nemen nog wat over. Met name dat hij op die foto met zijn broertje had gestaan. Die zou ik er wel vanaf geshopt hebben. Nee dus, hij stond zo op internet.

Het boek is op internet te koop voor € 19,- via de uitgever, www.voetnoot-publishers.nl en in ieder geval ook in boekhandel Panthéon in de St. Antoniestbreestraat, maar ook in meer winkels, dat krijg ik nog te horen.

Overigens: het is dan wel mijn fotoboek, maar het is misschien beter te spreken over “ons” fotoboek, want zonder de initiatiefneemster Joke Jansen-Schoonhoven, die alles heeft geregeld, en zonder medewerking van alle bewoners, van wie de basisfoto’s zijn, was er helemaal niks gebeurd natuurlijk. En de vormgeving, een familie-album, is ook geheel afkomstig van uitgeverij Voetnoot. Dus ik heb ook al die mensen in mijn speechje uitgebreid bedankt.

groetjes

rené

PS: alle bijdragen op dit blog over het project zijn te vinden via het blog: MEVROUW B., 30EN 85 JAAR.

PS: het was ook nog op AT5: ben benieuwd of die link óók werkt.

PS: ik heb zelf natuurlijk geen foto’s gemaakt, maar een van de fotografen aanwezig was collega (aan de receptie) Leoni Ravestein, die een bloeiende casting-portretten-bedrijfje heeft en super-portretten maakt. Zij stuurde mij net een aantal portretten en ik mag ze hier plaatsen. Het zijn de laatste twee foto’s van dit blog.