Categorie: Filmpjes

Ik geloof dat het 1983 was. Ik deed mee aan een fantastisch programma over de jaren zestig, “Today it was 20 Years Ago” heette het geloof ik, in de Engelenbak. Daarin deed ik “Nights in White Satin” en dit nummer ” Ben Ik Te Min” van Armand. Het leuke hieraan vond ik indertijd o.a. dat Armand ook nog eens vroeger in de straat woonde waar ik als kind ben opgegroeid, de Tobias Asserstraat. Hij woonde aan de andere kant dan waar wij woonden. Uiteindelijk ging hij naar de Boschdijk. In de buurt, herinner ik me, werd op hem neergekeken omdat hij daar met vrouwen woonde waar hij niet mee getrouwd was. Zoiets, ja eind jaren 50 begin 60 hè!

Ik kwam hem op een van de vele trips naar mijn ouders in Son een keertje tegen in restaurant De Lucht waar ik altijd een stop maakte. En stapte op hem af. Eerst had ik hem niet herkend, ik dacht: wat zit daar voor een gek wijf. Hele lange haren, voor de helft rood en de andere helft grijs, echt bizar. Maar toen zag ik het: verrek, het is Armand. Dus meteen verteld dat we vroeger in dezelfde straat woonden. Hij was een stuk ouder dan ik dus we hadden nooit contact gehad. Nog een selfie met hem gemaakt. Ik vond hem erg sympathiek.

Het was een kwalitatief erg hoogstaand programma wat er gebracht werd, ik hoorde een beetje tot de middenmoot. Maar er was een groep, de OomMawMaw, met professionele zangeressen die de Mama’s en de Papa’s deden: zo goed, niet van de echte te onderscheiden bijna.

groet

René

Voor mijn buurvrouw Yutha zet ik er de foto’s van Armand onder met een stukje tekst uit een blog over hem. Heb ik van mijn oude weblog gehaald dat besloten is, anders had ik hier wel een linkje neergezet. Mijn buurvrouw was vroeger fan van Armand en is door hem van het Nederlandse lied gaan houden, vertelde ze me.

Maar dat bleek geen probleem, want ik kwam iemand tegen die vroeger tegelijk met mij in de Tobias Asserstraat in Eindhoven woonde, n.l. Armand. Ik ken hem niet uit die tijd omdat hij 4 jaar ouder was en aan de andere kant van de straat woonde. Aangezien ik het zo toevallig vond, heb ik hem aangesproken en hem verteld van de Tobias Asserstraat, ik wist zelfs zijn straatnummer ( 51, samen 6, dat was ons nummer, zo kon ik het onthouden). Ook gezegd dat ik “Ben Ik Te Min” ooit heb gezongen, staat op youtube. Enfin, of ik een foto van hem en mij mocht laten maken, dat mocht, dus ik vroeg een vreemde meneer of hij dat wilde doen, en voor de zekerheid heb ik er nog eentje van hem alleen gemaakt ( de laatste twee foto’s). Daarvóór had ik per ongeluk nog een glas van zijn tafel gemept, gelukkig was het leeg en niet van hem, maar een beetje ongemakkelijk was het wel. Je kunt een deel op het dienblad zien liggen.