Categorie: Amsterdam Nieuwmarkt-buurt

Gisteren-ochtend werd ik door een vriendin opgebeld omdat er bij mij om de hoek een fiets heel erg fotogeniek stond te wezen. Hij was zwart, had in het water gelegen en stond mooi apart. Kijk, daar hou ik nou van. Dus toen ik wakker was geworden en gegeten had ben ik eens gaan kijken. Ik wilde naar mijn tuin maar liet mijn eigen fiets nog in de box om eerst even die wereldfoto te gaan maken.

De fiets die het dichtst bij de beschrijving kwam is die op de bovenste foto. Hij was wel lichtelijk verfomfaaid, maar ik kon me toch niet voorstellen dat hij in het water gelegen had, die zien er doorgaans heel anders uit. En meestal zitten die ook niet vast met een slot aan een reling. Enfin, het leverde toch wel een mooie foto op, al zal ik er geen winnaar van de world-press-foto mee worden.

Maar toen ik daar eenmaal was ben ik even doorgelopen naar het Waterlooplein, dat nu een zandwoestijn is, en vandaar naar de Amstel. Uiteindelijk heb ik mijn tuin niet meer bereikt. Want ik zag een prachtige plas liggen waar ik de hele omgeving in gefotografeerd heb, en raakte ook daarna volledig in de ban van spiegelingen die zich aandienden. Bovendien kwam ik in gesprek met een man die daar aan het filmen was. Hij vertelde dat hij al 5000 filmpjes op youtube had staan. Pensionado’s herkennen elkaar, en persoonlijk vind ik het over het algemeen een prettig slag mensen. Geen haast, open voor een gesprek, weinig stress en altijd vriendelijk. Ik vroeg of ik hem ook mocht fotograferen in die plas en dat mocht, en hij maakte een filmpje van mij toen ik in die plas aan het fotograferen was.

Dat laatste doet me trouwens denken aan het begin van mijn intensieve fotografie, meer dan 20 jaar geleden. Toen had ik dat met die plassen uitgevonden en kwam daar meteen mee in het Parool. Daar kreeg de wereld-omroep, voor Nederlanders in het buitenland, lucht van en die benaderden mij voor een item daarover. Daarvoor moest ik boven zo’n plas gaan hangen ter adstructie, en dat heb ik toen geweigerd. Ik dacht dat iedereen dan zou denken dat ik de dorpsgek van Amsterdam was, en dat was niet goed voor mijn ego. Dus dat ging niet door. Ik zou daar nu heel anders mee omgaan, toch wel een ontwikkeling doorgemaakt sindsdien: mijn ego is bijvoorbeeld wat minder belangrijk geworden. En het hele dorp gek, dus dan valt het sowieso niet meer zo op.

groetjes

rené