Buurtwandeling

Maar dan de andere kant op dan gebruikelijk, richting Hortus en Carré.

Mijn eerste aandrang is eigenlijk altijd naar het Oosterdok te lopen of naar de wallen. En sinds Artis dicht is ga ik al helemaal weinig in zuidelijke richting. Ik merk ook dat de actieradius wat is verkleind door de toestanden, hoewel je nog steeds hele einden kunt fietsen en wandelen natuurlijk, al is dat in de kou ook wat minder aanlokkelijk. Maar even de trein naar hier of daar zit er nu niet in, dat is wel jammer. Gelukkig heeft Jan een auto en kunnen we eens in de week/veertien dagen even echt de stad uit.

Leven met beperkingen, het schijnt voor sommige mensen boven hun mogelijkheden te liggen, zoals in Urk en Eindhoven weer eens blijkt. Terwijl het toch allerlei openingen tot verdieping geeft. Je wordt met je neus op je feiten gedrukt, zou je kunnen stellen. Bezigheden blijken toch zo af en toe compensatie voor het niet aangaan van de confrontatie met jezelf. En als die evenementen wegvallen word je wel even op de kern terug geworpen. En dat zou voor sommige mensen wel eens ondraaglijk kunnen zijn. Tijd om eens kennis te maken met jezelf zou ik zeggen.

Bij mij werkt het zo, al ben ik niet altijd even blij met wat ik tegen kom. Er valt nog het een en ander op te ruimen blijkt.

En het waarderen van de eenvoudige dingen van het leven, kan ook geen kwaad. Dat is ook een bij-effect.

Dus al met al…..

Groet

rené