Buitenzorg: de algemene tuin

Het eeuwfeest is gevierd maar we gaan gewoon door!!!!!

Ik heb mijn hele tuin opengegooid door een dominante vlinderstruik bijna helemaal weg te snoeien. Dat betekent meer licht, maar ook dat je opeens ziet wat er onder stond, en dat was niet mooi. In combinatie met die overhangende budleia was het een aardig bos-achtig geheel, een prachtig oerwoud eigenlijk. Maar nu was de samenhang weg en ervoer ik het als een zootje. Dus veel weg gehaald, grond gestort en er keien neergelegd. Daar tussenin wil ik planten gaan zetten, en voor inspiratie ging ik naar de algemene tuin van het complex want daar hebben ze ook drie “steen-tuinen”. Toen ik die even snel had gefotografeerd kreeg ik opeens zin om die helemaal te gaan fotograferen, en daar natuurlijk uiteindelijk een blogje van te maken.

Toen ik klaar was bleek er, zoals gebruikelijk trouwens op zondagmiddag, gejeu-de-bould te gaan worden, en ik besloot mee te doen. Ik heb dat in de 22 jaar dat ik die tuin daar heb bijna nooit gedaan, en ik begreep aan het einde van de middag eigenlijk niet waarom niet, want het was hartstikke gezellig. De tuinders van Buitenzorg vormen een apart volkje, en ondanks het feit dat ik me altijd enigszins afzijdig heb gehouden heb ik er toch veel affiniteit mee. Ik zit sowieso op het moment in een bijzondere periode: ik keer naar binnen EN naar buiten. Lijkt tegenstrijdig maar is het niet, zo voelt het tenminste niet aan.

Groetjes

rené

Hier ging het me dus in eerste instantie om.
Heeeeeeel veel springbalsemien.
Als de zaadjes ervoor klaar zijn springen ze een eind weg als de zaaddozen aangeraakt worden, als het waait bijvoorbeeld en ze tegen stengels of andere zaaddozen aan komen. Springbalsemien dankt daar haar naam aan dus.
Collage van nutteloze dingen, hing in de tuin van Simon Vinkenoog.
Het gedicht dat Simon over Buitenzorg maakte. De plaats waar het hangt is een open ruimte bij een boom en heet “SIMON VINKENOOG THEATER BIJ DE BOOM”
Dit waren dus de tuinders waar ik die middag mee ge-jeu-de-bould heb.