Vervolg van de wandeling van afgelopen woensdag in Brabant. Ik had na schifting 240 foto’s, dus ik moest heel wat darlings killen. Ik schipper ook altijd bij de keuze tussen iets laten zien wat enige betekenis heeft of het tonen van een mooie foto “sec”. Het liefst natuurlijk beiden in één beeld, maar dat lukt niet altijd.
Achteraf had ik wel een beetje het gevoel dat ik teveel met fotograferen en te weinig met praten bezig was geweest, maar ja, we hebben ook op de binnenplaats van kasteel Tongelaar uitgebreid met elkaar zitten kletsen en na de wandeling hebben we bij mijn zus gegeten, dus bij nader inzien valt het wel mee. O ja, ook nog ergens op een bankje gezeten.
Groet
René
Een van de oude kazematten van de Peel-linie.
Overgewaaid uit Afrika?
Van tractorbanden een olifant gemaakt, het zijn creatieve agrariërs daar.
Rechts nog twee kazematten.
Corona??
Kasteel Tongelaar waar we op de binnenplaats hebben gegeten. De foto van de binnenplaats was totaal onscherp omdat ik het te snel deed omdat ik niet wilde dat het opviel. Later zag ik dat mensen dat ongegeneerd uitgebreid wel deden.
Bibi.
Mijn zus had alles voor de wandeling geregeld. De vlinders waren besteld, de regen afbesteld, en deze boerderij-mensen had ze gezegd dat Jan en ik mee kwamen dus of de vlag uitgestoken kon worden.
Het roze oog.
Ja als we nou toch bezig zijn: de roze papaver.
Mijn zus vertelde dat ze dat daar in de omgeving deden: steentjes beschilderen en die dan op andere stenen neerleggen voor wandelaars om mee te nemen. Ze had er al een paar weggegeven aan kinderen.
Mais
Pijnbomen, Jan was er dol op want het deed hem aan Italië denken en daar is hij dol op.
