Brabant: het land van Cuijk 1

Mijn zus woont met haar man in Uden en ik had haar vanaf februari 2020 niet meer gezien, dus het werd wel weer eens tijd, ik heb tenslotte maar 1 zus. Afgelopen woensdag ben ik samen met Jan naar Uden getogen. Ellen had een leuke wandeling uitgekozen door een prachtig stukje Brabant in de omgeving van haar woonplaats. Hij was 14 kilometer lang en het was haar favoriete tocht, ze had hem al vijf keer gedaan. Hij begon en eindigde in het dorpje Escharen, uit te spreken als Esseren.

Langs het water, door bossen en langs weilanden en gele velden liepen we, het was fantastisch. Veel vlinders gezien en kunnen fotograferen. Haar hondje Bibi ging ook mee. Nou heb ik het niet zo op honden, maar deze vond ik geweldig, echt een schatje. Ze keek steeds om of we er nog waren, en toen Jan en ik even wat achterbleven om iets te fotograferen liep ze niet met mijn zus en haar man mee maar bleef ze staan om op ons te wachten. Een heel sociaal beestje dus. En ik heb haar niet een keer horen blaffen.

Dit is het eerste blogje er over, hierna komt er nog een.

Groet

René

Volgens mij heet dit riviertje de Raam, maar moet dat nog ff checken.
Het kerkje van Escharen.
Dit zag ik pas thuis: de paddestoel heeft dezelfde vorm als de bladeren van het plantje ernaast.
We kwamen veel kazematten tegen, ooit onderdeel geweest van de Peel-linie.
In de natuur kon je zien dat we in het katholieke zuiden waren.
Maar ook langs de weg was het katholicisme aanwezig.