Bevrijdingsdag bij het homomonument

Dit is Anton, ken hem al een jaar of 30 denk ik.

Gisteren vanaf huis langzaam via de stegen naar het homomonument bij de Westerkerk geslenterd. Ik had al zoveel gezien en gefotografeerd toen ik daar om een uur of vier aankwam dat ik daar een heel blog over kan maken. Maar dat komt later, want ik vond het in tegenstelling tot wat ik eigenlijk verwacht had een ontzettend leuk feestje, waar ik ook nog eens vrijelijk heb gefotografeerd. Dus die foto’s nu eerst.

Dat ik niks verwacht had komt omdat ik in pre-corona jaren daar een paar keer geweest ben en toen niemand tegenkwam, en ook letterlijk niemand zelfs maar van gezicht had gekend. En dan voel je je na verloop van tijd toch een vreemde eend in de bijt tussen al die veel jongere gevoelsgenoten. Maar deze keer kwam ik meteen Anton tegen die ik al 30 jaar ken, en dat scheelde een slok op een borrel, of beter gezegd een slok op een gingerbier. Later kwam ik ook vriend Arno tegen en nog wat algemeen bekende personen die ik ken zoals de schrijver van het boek Jongensdromen, Eric Kollen, en de ambassadeur voor oudere gays ChristiAnus van der Waag.

Dat resulteerde in een prettig gevoel van ontspannenheid, zelfs zo dat ik makkelijk mensen durfde te vragen of ik ze mocht fotograferen. Daar moet ik namelijk echt de bui voor hebben. En ik sprak daardoor ook makkelijk mensen aan die ik leuk vond. Zo was er een Friese man die al 20 jaar in Boston in Amerika bleek te wonen, en een jongen die net als ik naar het podium was gelopen om een optreden beter te kunnen zien. Je kon makkelijk door het publiek lopen want het was nog niet heel druk, pas toen ik na 2 uur weg ging was het aardig vol, dat was om een uur of zes.

Ik had een vaag plan om ‘s-avonds terug te komen, maar wist nog niet zeker of ik niet liever naar het concert aan de Amstel bij Carré wilde gaan. Maar uiteindelijk werd het de voetbalwedstrijd Marseille-Feyenoord waar ik met Jan naar heb gekeken, ook leuk, althans spannend want erg goed was het niet, maar de finale van Europacup 3 hebben ze gehaald. Vooraf en in de pauze naar het concert gekeken op TV.

De leukste 5 mei in jaren.

Groetjes

René

Voor het eerst dat ik zag hoe zo’n dame aan zulke geweldige memmen komt.
ChristiAnus van der Waag, rechts, al vaak gefotografeerd, heeft altijd geweldige kleren aan, soms uit.
Dit was de Friese man die ik aansprak en in de V.S. bleek te wonen.
Een van de dansers, wat mij betreft de aantrekkelijkste.
Idem
Idem
Maar ook niet mis natuurlijk.
Idem
Ik had haar nog niet opgemerkt totdat ze mee begon te zingen met de muziek: ze bleek een enorme stem te hebben, echt prachtig. Later sprak ik haar aan, was inderdaad als zangeres werkzaam geweest maar daarmee gestopt.
Rechts Eric Kollen, schrijver van Jongensdromen.
Prachtige slanke jongen.
De mooiste foto, vind ik. Ik heb hem mijn website-adres gegeven want hij wilde de foto zien.
Idem.
Tango-dansers.
Een Afghaanse dame die kennelijk heel bekend is want ze werd met een overdonderend applaus begroet.