Beautiful Buitenzorg
Ons tuinencomplex Buitenzorg ervaar ik als een tamelijk unieke vereniging. Nou heb ik weinig vergelijkingsmateriaal, dus dat gevoel is wel behoorlijk subjectief. Maar in welk ander volkstuinencomplex hebben ze bijvoorbeeld een openlucht-café? Op de eerste foto is dat te zien. Het is een beetje rommelig, maar als er mensen in zitten zie je dat niet en zit je droog. De laatste keer dat ik daar een activiteit meemaakte werd er zelfs een kampvuurtje half in het café gestookt.
Het is vernoemd naar degene die jaren en jaren voorzitter is geweest en heet CAFÉ MOL, want dat is de achternaam van Gerrit. Toen ik de tuin van een andere medetuinder aan het fotograferen was, die van Hanneke een eindje verder dan mijn tuin, kwam Gerrit net langs, dus die heb ik meteen ook maar vereeuwigd, al was hij dat al eigenlijk, dat is foto 3.
Verder zijn het foto’s te hooi en te gras van tuinen van medetuinders plus van de algemene tuin, foto’s van mijn eigen tuin komen een andere keer. Het begint al duidelijk een beetje lente te worden.
Er zitten bij ons, vergat ik nog te zeggen, aardig wat kunstenaars die iets met Ruigoord van doen hadden/hebben. Vandaar ook het alternatieve karakter van Buitenzorg. Heel toevallig was de 95-jarige vrouw waar ik gisteren voor het eerst op bezoek ging als een soort buddy, de ex van een bekende kunstenaar van Ruigoord.
Ook Simon Vinkenoog had er een tuin, net als Edith zijn weduwe die er nog zit. Hij heeft ooit een gedicht gemaakt over Buitenzorg, dat hangt in het openlucht-theater “SIMON VINKENOOG THEATER BIJ DE BOOM”, zie foto 12.
Groetjes
René
