Auteur: René

Dit keer een gedicht. Toen ik de zonnebrillen-automaat zag kreeg ik de gedachte dat een zonnebril het mogelijk maakt het zonlicht te verdragen en legde toen de verbinding met het spirituele licht omdat dat ook niet in volle hevigheid tot de mens kan komen, dan zou hij immers volledig “verblind” worden. Het merk zonnebril vond ik ook wel stimulerend om tot dat gedicht te komen.

De reden dat ik dit nu uitkies als herhaalblog is dat ik de laatste tijd met chakra’s bezig ben en ik net met de derde chakra, de zonnevlecht of manipura, bezig ben. Dat chakra zit tussen de navel en de onderkant van het borstbeen. Citaat uit de Chakragids van Patricia Mercier, want met het lezen dáárvan is hoe ik er mee bezig ben: “Beschouw Manipura als de zon in uw lichaam. Hij trekt zonnestralen aan als een vorm van prana en zet ze om in een vorm die de stroom van vitale energieën door het fysieke lichaam laat reguleren.” De belangrijkste aspecten die we op dit chakraniveau moeten overwinnen, staat er, zijn macht, angst, bezorgdheid en introversie. Als je dat bereikt hebt functioneert de chakra optimaal en ga je naar de volgende chakra om die te zuiveren (de vierde chakra, dat is de hartchakra).

Nog een verhelderend citaat: “Door de zonnevlecht maken we contact met de betekenis achter de zon, als vertegenwoordiger van het licht van de Geest op aarde. Daarom werd in veel oude religies, ook de christelijke, de kracht van het Licht van de Geest achter en voorbij onze ster, de zon, vereerd. Zonnegoden zoals Ra (Egyptisch), Kuu-kuul-kaan Maya) en Vishnu (hindoe) waren over het algemeen mannelijk, dat zal wel komen omdat macht en ego meer mannelijk dan vrouwelijk zijn.

Het blog is van 22 mei 2007:

DE ZON

ZON

Ik liep droef door de Leidse Straat
verblind, door juist die bron
die al het leven mogelijk maakt
waarzonder nooit iets worden kon
die over alle schepsels waakt
En dacht: o felle zon
o licht dat ogen neder slaat
en waar het moest ook doden kon
wat weerstand bood aan godes maat
ik zie hoe gij mij voor u won:
gij stelde mij in staat
uw kracht, uw onuitputtelijke bron
te transformeren naar de maat
die ik, die zocht, verdragen kon
en hoe gij zo, al lijkt het laat
mijn droefheid overwon.

Viktor Loman

PS: Hoewel de foto het “gedicht” in dit geval misschien lijkt te profaneren, moet je maar denken dat al het hogere een weerspiegeling heeft in het lagere. Bovendien was de foto in dit geval de aanleiding voor het gedicht, dus het “ lagere” voor het “hogere”. De foto is inderdaad in de Leidse straat genomen!!

Groetkins rené