Ik had al verteld dat we een strand hadden gevonden waar niemand kwam, drie keer zijn we daar geweest. Ik was helemaal verslaafd geraakt aan het fotograferen van de beestjes die ik daar zag en vooral ook onderweg naar beneden. Een keer heb ik daarom in mijn eigen tempo het pad gelopen, van alledrie de afdalingen is dit blog het resultaat. Gek genoeg fotografeerde ik niet als we de berg na afloop weer op moesten, te inspannend denk ik, vooral omdat het behoorlijk warm was.
Groetjes
René
De enige twee auto’s in het dorp, die van ons en een onttakelde VW-bus.
De eerste tien meter naar beneden was nog van beton, daarna stenen en kuilen.
Meteen maar de mooiste.
Maar deze mocht er ook zijn natuurlijk.
Drie keer gezien op Samos, en beter kunnen vastleggen dan hier, maar omdat hij zich ook op de weg naar het strand bevond hoort hij wel bij dit blog.
Ik geloof niet dat dit een liefdevolle omhelzing was.
Die groene ogen!!!!!
Weinig vlinders, maar deze mocht er zijn.
Uitzicht vanaf het pad.
De enige badgast: Jan.
Hartelijke tor.
Hij hield me echt in de gaten
Verre familie van die groene.
Ontwerp-ogen.
Deze schoonheid bleef een hele tijd geduldig poseren.
Bijna bij het strand.
Ik ben d’r.
Vanaf het strand.
Aan het eind van de dag weer naar boven, dat zag er zo uit.
