Jaar: 2022

Ik kreeg gisteren het lumineuze idee om gedichten die ik ooit maakte en die enigszins bespiegelend van aard zijn hier neer te zetten ter gelegenheid van kerstmis. Daar was ik al een uur of twee mee bezig toen ik bij een gedicht geen bijpassende foto kon vinden en bedacht dat ik die bij dat gedicht al ooit geplaatst had, en dat ik dat dus alleen maar hoefde op te zoeken.

En ik vond het meteen. Maar wat ik ook vond was dat ik dat lumineuze idee vorig jaar ook al had gehad en met kerstmis ook gedichten met foto’s heb geplaatst. En nota bene bijna allemaal dezelfde gedichten had uitgekozen.

Ik vond het een minder prettige constatering dat ik dat vergeten was. Van de andere kant is het ook wel een teken dat ik nog steeds op hetzelfde spoor zit.

Ik heb het “nieuwe” blog in de prullenbak gegooid en het “oude” herplaatst maar dat wel enigszins veranderd door er een paar nieuwe foto’s bij te plaatsen en een gedicht te schrappen. Plus dat ik de spaties die ik er toen niet bij wist te zetten nu wel heb kunnen maken middels puntjes.

IEDEREEN EEN KERST MET VEEL LICHT, INZICHT EN VREDE TOEGEWENST!!!!!!

YIN-YANG

een hunkerend verlangen
Eenheid
Liefde
Licht

door aards beweeg gevangen
maar nooit
in geest
gezwicht

voor onbegrip en spotternij
meewarigheid
of hoon:
niet bang

niet tevergeefs reikt elke hand
naar Liefdes’ Licht
naar heelheid
yin en yang

IS

waarom

niet te laten

voor wat het is

maar neergeschreven

hulpeloos verwoord

in falend pogen

tot herinnering

….

vervagend

de schittering

de eeuwige

kortstondige verrukking

….

genoeg

om nooit meer

niet te weten

….

wie kan herkennen

aan de zwakke glans

het felle licht

het zuivere

dat liefde is

….

IS

WAARHEID

de waarheid kent geen mooie woorden

gevleugelde voeten

wapperende manen

het gouden licht in het elfenwoud

de bron, de beek, de lelies

begoochelende zinnen

verzen, wendingen

uitingen van hartstocht

verklaringen van liefde

boeken van verheven wijsheid

….

het is de waarheid niet

….

maar wat dan?

….

wachten

werken

stil verlangen

tot we waardig zijn

tot we in staat zijn………

……..en haar als bij toverslag………….

….ontvangen

DANSE MACABRE

De mens zwoegt hangend aan

de touwen van de tijd

in hulpeloos verwarren

zijn vruchteloze strijd

….

Gevangen in het taaie web

wordt hemel slechts tot aarde

geboeid het diep verlangen

verkwanseld dat van waarde

….

Als in een danse macabre

in het theater van de dood

jaagt hij die eens een god was

dat na wat god verbood

….

Vol droefheid slaat zijn broeder

dit treurig schouwspel gade

niets kan hij doen dan bidden

om inzicht, kracht, genade

HERBOREN

in hun wetmatig einde

bevroren

staan zij

afgestorven

in hun levende vorm

van onbestemde pracht

….

weldra geknakt

vervallen en verpulverd

geen zon

of andere macht

zelfs geen weemoedige herinnering

houdt hen in stand

….

maar niet vergeefs

was hun bestaan

hun wezen,

teruggekeerd

tot waarvandaan

het kwam

….

naar hun idee

hun bron

om daar

in helderheid herboren

te komen

tot hernieuwde kracht

WEERKAATSING

Een nietig zeiltje

een spiegelend hart

de zee van duisternis

ontembaar getart

….

De kolkende golven

van dreiging ontdaan

in het woud van wolven

voor hen die verstaan

….

Boven het rumoer

der woeste orkaan

kan het licht en de stilte

in een oogwenk ontstaan

….

Zo snel ook verdwenen

de storm woedt voort

maar het licht en de stilte

zijn gezien en gehoord.

STAPELGEDICHT

DE STEM VAN DE STILTE
is
VRUCHTBARE LEEGTE
want
DE STILTE SPREEKT
met
DE STEM VAN DE GROTE GEEST  

DE SCHEPPENDE STILTE
komt
RIJDEND OP EEN WOLK
in
DE KRACHT VAN HET NU
als
ONTWAKENDE INTELLIGENTIE  

DE HELENDE REIS
voert
TERUG NAAR DE BRON
en
DE WEG VAN HET LICHT
naar
DE SLEUTELS TOT HET HART  

DE TAAL VAN DE STILTE
brengt
HET ZEGEL DER VERNIEUWING
op
DE SPIRITUELE REIS
van
DE KOMENDE NIEUWE MENS

DENKEN

het geboetseerde beeld

is bij het bakken gebarsten

het kan weggegooid

of geplamuurd en daarna geverfd

of stukgegooid

of was het al stuk

zelfs ongebakken

stukker dan gebarsten en geplamuurd

en geverfd?

stukker al ongeboetseerd

al in gedachten

stuk

al vóór de klei

DICHTERS

Ook dichters sterven.

Soms zelfs

een vroege dood

de hang naar boven

en het bederf van hier

is dan

ondraaglijk groot

….

zij haken aan het leven

als een windvlaag

aan een blad

in ijle nevels

zweven violette woorden

als de geur

van hemels brood

….

anderen vinden hier

hun hemelstad

en vouwen bootjes

van papier

die drijvend op het water

hun tochtjes maken

over vijvers van plezier

….

om dan verzadigd

hun lading in te lossen

als een offer

aan het eeuwig nu

in hun verlangen

naar het

eeuwig hier

IJL

geen routines

geen houvasten

steviger

maar dunner

doorzichtig

maar meer aanwezig