Het afscheid van dhr. Putman was bijna een viering. Waarschijnlijk vanwege het besef dat het een prachtig voltooid leven betrof, al waren er natuurlijk de emoties, vooral bij degenen die hem het langst kenden en het meest met hem meegemaakt hebben.
Het was erg interessant een zekere Greet te horen , zij kende hem het langst. Een lesje katholieke geschiedenis was dat ook, met name toen zij vertelde hoe Putman, die de progressieve hoek van het katholicisme vertegenwoordigde, het vaak oneens was met de bisschoppelijke directieven. Met name het Mandement, het verbod van de bisschoppen van 1954 aan de katholieken om op de PvdA te stemmen.
Het indukwekkendst vond ik toch mev. Shuhmacher, die Putman in de winkel van haar vader, van haar en haar broer aannam als assistent, hoe dat ging was een verhaal apart. Zij moet dus waarschijnlijk ouder zijn dan Putman die net geen 90 is geworden, maar erg helder van geest, net als Putman zelf tot het laatst toe trouwens. Een erg imposante dame.
Ze blijkt van 1927 te zijn, dus jonger dan Putman die van 1923 was.
Jan de Jonge was de ceremonie-meester die dat luchtig en goed deed, vriend Bernard droeg o.a. een gedicht voor en er was ook een toespraakje van de marktkoopman Jos Albers (dankje Sander en Perkamentus) van het Waterlooplein waar Putman altijd zijn tweedehands letterwaar kocht. Op de dag dat hij stierf had hij nog een foto van een of ander dorp voor hem meegegeven: dat is het dorp waar Joop (?) woont. Hij liet de foto zien, die krijgt een bizondere plek in zijn huis. Alleen, het was niet het dorp waar hij woont!!
Ik was blij dat ik het heb mogen meemaken.
Foto 1 en 4: mevr. Shumacher, foto 2: Jan Vonk en Conchita van der Linde, foto 3 de marktkoopman Jos Albers, foto 5 bij het graf.
BOEKPRESENTATIE EN HERDENKING DHR. PUTMAN
HERFST (met o.a. een foto van dhr. Putman)
Groeten
René
Jan de Jong en Conchita van der Linde:
Jos Albers en fotograaf Sjaak van Lede:
Mevr. Shuhmacher:
Wilma Schuhmacher is van ik meen 1927, paar jaar jonger dus. Het is Jos [Albers]
gr
Dankje voor de info.
De dag dat Putman stierf sprak ik op het Waterlooplein met die marktkoopman, Jos Albers, over de uitreiking van Putman’s boekje over de Amsterdamse grachten. Jos verheugde zich erop daarbij aanwezig te zijn. Dat hij een week later op Putman’s begrafenis een speech zou houden konden wij beiden toen niet vermoeden.
Het kan raar lopen in het leven.
mooi dat je erbij bent geweest. ziet er ook uit als een sfeervolle bijeenkomst.
Ja informatief op een leuke manier, ik kwam veel van Putman te weten dat ik nog niet wist, in het kader van de geschiedenis ook.
Ik kende hem niet, sorry….
Hij was bekend in beperkete kring, vooral het boekenvak, vooral Amsterdam (denk ik).
Wat een mooie stukjes over heb ik over mijn oom hier gelezen.
De begrafenis was mooi, en in zijn geest. Voor mij persoonlijk
bijzonder om dingen over hem te horen die wij als familie totaal niet
hebben geweten van hem.
Wat mooi René,
Ik ken de heer Putman nog uit de tijd dat ik op de UB werkte, hij kwam daar vaak.
Ik hielp hem graag, een aardige man en een markante figuur in het Amsterdamse. Ik zag hem later nog wel eens in zijn scootmobiel van het zonnetje genieten op een gracht.
moge hij rusten in vrede.
Het was inderdaad een zeer bizondere man. Maar hij heeft nooit een scootmobiel gehad, althans zeker niet in de tijd dat ik hem kende en dat is zo’n jaar of tien.